کد مطلب:277154 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
انتظار در نگاه مذهب
از نظر مذهب، «انتظار» حالتی است كه از تركیب ایمان به خدا و اعتقاد كامل و راسخ به مبانی دین و اشتیاق و علاقه به ظهور رهبری الهی و آسمانی ـ كه بتواند با مدد خداوند، مردمان جهان را تحت فرمان یك آیین در آورد و ستمگران را سر جای خود بنشاند و آیین توحید و یكتاپرستی را رواج دهد و حكومت قسط و عدل را در تمام زمین
[ صفحه 192]
برقرار نماید ـ به وجود می آید و در درون آدمی شعله می كشد و آمال و آزروهای انسانی و رفتار فردی و اجتماعی وی را دگرگون می كند.
انتظار از نظر دین و مذهب، به معنای «امید و آرزو» است؛ امید به آینده ای نوید بخش و سعادت آفرین، امید به آینده ای كه در آن جهانیان از مفاسد و بدبختیها رهایی یافته، و بشر راه خیر و صلاح را در پیش گیرد و دنیا در پرتو تحقق عدل الهی، مدینه فاضله ای گردد.
این معنای «انتظار فرج» از نظر دین است كه در حقیقت به معنی چشم به راهی برای تحقّق حقّ و عدل و پیروزی دین و برقراری نظام عدل الهی، می باشد.
بر این اساس، شكی نیست كه انتظار فرج، حدیث نفس همه انسانها و خواسته مشترك تمامی ملل دنیاست و زمان و مكان نمی شناسد و به قوم و گروهی اختصاص ندارد.
به قول یكی از نویسندگان معروف:
«اعتقاد به وجود یك «قائم» كه در آخر دنیا باید به نحوی خارق عادت و معجزه آسا ظهور كند و دنیا را پس از آن كه پر از ظلم و جور شده از عدل و داد پر نماید و پایه ایمان را مستحكم سازد، در اغلب مذاهب، حتّی در مصر قدیم نیز وجود داشته است.
این عقیده، یكی از آرزوهای مهم و دیرین بشر است. و عجبی نخواهد بود اگر می بینیم در هر زمان، انسان امیدوار به آینده بهتری بوده است... عامل عمده این عقیده ایمان است». [1] .
آری خواننده گرامی! عامل اصلی عقیده به ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) و انتظار فرج آخرین حجّت خدا، ایمان است. ایمان عامل بسیار قوی و نیرومندی است كه با وجود آن، پیوسته آدمی خود را خوشبخت و كامروا می بیند و هرگز با فشار روزگار و تراكم ناملایمات و گرفتاریهای زندگی، روحیّه خود را نمی بازد و امید نجات و رستگاری را از دست نمی دهد. پیوسته می كوشد و می جوشد و می خروشد و از خدای خود امید پاداش دارد، و از او درخواست می كند كه:
[ صفحه 193]
«خدایا! بر امام ما «مهدی (علیه السلام)» درود فرست و دوریش را نزدیك گردان... و به وسیله ظهور او دلها را پایدار ساز و پیكار سرنوشت ساز را برپا دار». [2] .
اینك برای این كه این موضوع كاملاً روشن شود به بحث و بررسی انتظار فرج و دلایل آن در قرآن و حدیث، می پردازیم.
[ صفحه 192]
برقرار نماید ـ به وجود می آید و در درون آدمی شعله می كشد و آمال و آزروهای انسانی و رفتار فردی و اجتماعی وی را دگرگون می كند.
انتظار از نظر دین و مذهب، به معنای «امید و آرزو» است؛ امید به آینده ای نوید بخش و سعادت آفرین، امید به آینده ای كه در آن جهانیان از مفاسد و بدبختیها رهایی یافته، و بشر راه خیر و صلاح را در پیش گیرد و دنیا در پرتو تحقق عدل الهی، مدینه فاضله ای گردد.
این معنای «انتظار فرج» از نظر دین است كه در حقیقت به معنی چشم به راهی برای تحقّق حقّ و عدل و پیروزی دین و برقراری نظام عدل الهی، می باشد.
بر این اساس، شكی نیست كه انتظار فرج، حدیث نفس همه انسانها و خواسته مشترك تمامی ملل دنیاست و زمان و مكان نمی شناسد و به قوم و گروهی اختصاص ندارد.
به قول یكی از نویسندگان معروف:
«اعتقاد به وجود یك «قائم» كه در آخر دنیا باید به نحوی خارق عادت و معجزه آسا ظهور كند و دنیا را پس از آن كه پر از ظلم و جور شده از عدل و داد پر نماید و پایه ایمان را مستحكم سازد، در اغلب مذاهب، حتّی در مصر قدیم نیز وجود داشته است.
این عقیده، یكی از آرزوهای مهم و دیرین بشر است. و عجبی نخواهد بود اگر می بینیم در هر زمان، انسان امیدوار به آینده بهتری بوده است... عامل عمده این عقیده ایمان است». [1] .
آری خواننده گرامی! عامل اصلی عقیده به ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) و انتظار فرج آخرین حجّت خدا، ایمان است. ایمان عامل بسیار قوی و نیرومندی است كه با وجود آن، پیوسته آدمی خود را خوشبخت و كامروا می بیند و هرگز با فشار روزگار و تراكم ناملایمات و گرفتاریهای زندگی، روحیّه خود را نمی بازد و امید نجات و رستگاری را از دست نمی دهد. پیوسته می كوشد و می جوشد و می خروشد و از خدای خود امید پاداش دارد، و از او درخواست می كند كه:
[ صفحه 193]
«خدایا! بر امام ما «مهدی (علیه السلام)» درود فرست و دوریش را نزدیك گردان... و به وسیله ظهور او دلها را پایدار ساز و پیكار سرنوشت ساز را برپا دار». [2] .
اینك برای این كه این موضوع كاملاً روشن شود به بحث و بررسی انتظار فرج و دلایل آن در قرآن و حدیث، می پردازیم.
[1] مقدمه كتاب مهدي موعود، ص 178.
[2] مفاتيح الجنان، باب زيارات، ذكر صلوات بر آن حضرت.